Zich vergapen aan Gooise kakkertjes – Marjoleine de Vos – 28 november 2008
‘En dan zie je die grieten, die hebben auto’s, man en dan praten ze met zo’n kakstem.” Zou dit over Echte Gooische Meisjes gaan? Ik spits mijn oren om het gesprek tussen een paar studenten in de overvolle trein op te vangen. „En dat commentaar is ook heel gaaf dat erbij zit, zo’n stem, net een beetje als van die oude man die dat deed, eh…” „Gert Jan Dröge”, helpt een ander. „Ja, onwijs grappig.”
Ik giechel een beetje. Dat nu net zo’n programma het tot treingesprekken brengt. Er is geen plot, geen ontwikkeling, geen duidelijke hoofdpersoon (hoewel Paulien duidelijk het favoriete personage van de makers is), er wordt nooit iets in gezegd wat de moeite waard is, de meisjes zijn, op beeldige Bo na, niet eens echt mooi, meer gewoon gaaf en jong en goed gekleed.
Bent u daar nog? Het gaat over Echte Gooische Meisjes (met ch! nu ja!), de onbetwiste opvolger van Glamourland. Donderdagavond op RTL5. Het duurt maar kort, een half uurtje, inclusief reclame. We volgen zes meisjes, drie van plusminus 18 en twee van ongeveer 22. De oudsten zien we het meest, de achttienjarigen zijn wel erg jong, en zo interessant is het niet om een lief blondje zenuwachtig haar best te zien doen om stewardess te worden, waar ze haar hele leven al van gedroomd heeft, of om een aanstaande 18-jarige heel opgewonden te zien over de flyers voor haar feest. Want een feest gaat niet met uitnodigingen maar met flyers, die ontworpen moeten worden en die dan ‘heel gaaf’ zijn en dat moet iedereen die er eentje krijgt ook zeggen, want zo’n meisje staat daarop te wachten. Als de ontvanger niets zegt, helpt ze hem op weg: „Gaaf hè?”.
Nee, zo interessant is dat niet, en het is evenmin erg interessant om vier van zulke meisjes met dure leren rijlaarzen en echte wedstrijdpoloshirts aan, te zien smelten voor een of ander polobink met zeventig paarden en om ze gillend op een paard te zien zitten. „Ik schijt drie kleuren stront”, roept Paulien unladylike.
Waar gaat dit allemaal over? Over vakantie in Cannes, in een huis dat de steenrijke ouders van Bo hebben gehuurd en waar de meisjes heerlijk gaan zeilen – „Ik zelf kan niet zeilen maar ik vind ’t leuk om op de punt te poseren” zegt Paulien – of gaan eten in ‘de Baoli’, waar iemand voortdurend een vlammenspel op de bar creëert („echt gaaf”), en daarna dansen. „Wat zijn mannen simpel hè, als je één keer met je kont draait dan bieden ze je al een drankje aan” zegt Paulien.
Paulien heeft een groot hoofd en daarom draagt ze een grote zonnebril, vertelt ze. En het is daarom jammer dat ze niet zulke grote borsten heeft, want die hadden toch eigenlijk ook wel goed bij dat grote hoofd gepast, vindt ze onbekommerd. Heel mooie, kwaliteits-kunstborsten, die zou ze wel willen. „Echt niet hoor, ik vind ze zó lelijk”, griezelt beeldige Bo wier ouders ze haar natuurlijk al wel hebben aangeboden: „Ze willen gewoon dat je gelukkig bent, hè.”
Om haar nog gelukkiger te maken hebben haar ouders nu een Audi TT cabrio voor haar gekocht. „Een lekker spontaan cadeau”, vindt de commentaarstem van Beau van Erven Dorens die inderdaad geknipt is voor dit werk. De moeder van Bo zegt een beetje expres poenig op de vraag naar het waarom van deze nieuwe auto: „Zoals je ook een schoon bloesje aan doet, het was gewoon tijd voor een nieuwe auto”.
Ja, waar gaat dit allemaal over? Waarom heeft dit aantrekkingskracht, want dat heeft het onmiskenbaar. De commentaarstem – ‘Zelfs onze heupwiegende verwende krengetjes uit het Gooi zijn onder de indruk’ – helpt daarbij, die maakt duidelijk dat wij anders zijn en anders willen zijn en dat zij een beetje belachelijk zijn en dat we ons daarom aan hen mogen vergapen. Want daarvoor is zo’n programma toch, opdat de gewone man en vrouw zich vergapen aan rijke meisjes met mooi haar en Gooise kakstemmen waarmee ze onbenullige dingen zeggen. Kunnen wij daar lekker neerbuigend over doen. Dat is gezond voor ons. Het helpt om ons tevreden te stellen met ons eigen leven en ons eigen geweldige geestelijke niveau, want nooit zouden we natuurlijk, nóóit, willen ruilen met díe grieten. Nooit.