Wij in het zwart
met onze hond
zachtbruin en geelblond
lopen schimpscheutend rond
opgetrokken neus
spottende trek om de mond
saamgetrokken lippen.
We houden niet van wat we zien
het gebeuren rondom
dit tijdperk
‘post-Corona’
21 juli.
Zuur bij schetterende terrassen
met extra stoel en tafel
op stoep en straat
tot aan de gracht
het passeren ingedamd.
Het café
waar wij ooit kwamen
nu niet meer
Bistro Janssen
ons niet gezien.
De jeugd omnipresent
de bezadigde bejaarde
zo goed als niet.
Verhitte kreten klinken
uit onnozele smoelen
bravoure met drank gerezen
luidjoelend uitbarsten.
Van crotch-onder komt dit leven
acuut erkenning eisend.
Maar eerst hoorden wij
armzalig klagen
over onherstelbaar lijden
het virus opgejut tot
‘maar een griepje’.
Dat onmetelijk gemis van hug
contact met oma
vakantie op het strand
van Lanterfantis
vrijheid van beweging
en van Apekool.
Wij in het zwart
grimmig uiten ons bezwaar
naar elkaar en de hond.
Teveel geld zegt een
zwarter dan de ander.
De ander: dat werd opgepot
tijdens gedwongen, zinvolle onthouding.
En nu wordt verzopen en vervreten
door hen die niet willen weten.
Oblivion en obesitas
je ziet het.
Samen:
“Van die dingen, ja
Balle in m’n buik.”
Marleen Pika (5 juli 2021)
(2 augustus 2021, 17 augustus 2021, 9 mei 2022, 15 mei 2022, 23 juni 2023
– Aan voortgaande verandering onderhevig.)
