Vergaan

Uit koude aarde onder steen
worden los gebeente
een schedel
resten kleding en bijouterie
plompverloren opgediept
en botje voor botje
schoongekrabd
op een tafel bijeengelegd
met voorwerpen ernaast

Vrouw
vierenzeventig jaar
is het oordeel
van wetenschappers

Er wordt mysterie gewoven
rond de botten
een verhaal onthuld
op basis van een pluk haar
een gouden ring
een kunstgebit
een knoop

Met nieuwe methoden
wordt berekend wanneer
de vrouw geleefd zal hebben
een ‘miljoen’ jaar geleden minstens

Ten slotte wordt
alles genummerd
en in dozen gelegd
in archieven opgeborgen

die weer vergaan
nadat ook wij vergingen

Ouni Numm (2 december 2020)


2020  /  Pœzie  /  Teksten