Laatste mail aan Puspadís
Onderwerp: Ontmoeting
8-6-2020, 18:51
Beste Puspadís,
Nawoord:
Misschien wordt je hier ook blij van: Ontmoeting van een zelfverklaarde hondenkenner met een ervaringsdeskundige…
Tijdens een bezoek aan het Jezeronisko Meer (langs de Carlamarie-Loimatafanua) sprak ik met een vrouw die aan het wandelen was met haar hondje van drie jaar, van het type podenco, dat ze uit een asiel haalde, weer zo’n voorbeeld van een mishandeld en aan zijn lot overgelaten lief dier. Ze vertelde over jonge stellen met pups in haar buurt. Smalend klonk ze. ‘Ze nemen een pup, god knows why: omdat de vrouw misschien broeds is maar de man nog geen kind wil, of als een soort van oefenproject op weg naar het krijgen van een kind. Of om de leegte in hun bestaan te vullen. Ineens vallen ze op, met hun nieuwe levensdoel op vier voeten. Alsof ze al achter een kinderwagen lopen. En als hun pup een keer gebeten wordt, wat vroeg of laat gebeurt, omdat pups nog moeten leren hoe het zit in de hondenwereld, dan zie je ze gek van ontsteltenis, hun wereld lijkt te vergaan. Ze zijn nauwelijks nog aanspreekbaar ook al wil je ze je medeleven tonen, boos zijn ze, diep verdrietig.’ ‘Wat mij vooral zo ergert’, mopperde de vrouw, ‘is dat je de pups ziet komen en gaan in het straatbeeld. Na een tijdje zijn ze plots weer verdwenen, vaak nog voor ze volwassenheid bereikten, god weet wat er met ze gebeurd is. Een pup is leuk, alhoewel al lastig, maar een hond is geen pup, liefde is een grillig ding, misschien is de baby op komst, het echte werk, en kan de hond het schudden en eindigt hij in een asiel of wordt godbetert via Marktplaats aangeboden met een laffe uitleg erbij waarom zijn zelfzuchtige eigenaren de zorg voor het dier niet meer kunnen opbrengen.’ ‘Nou, nou’, dacht ik, ‘die trekt flink van leer’, maar ik zei laf, ‘ja, je hebt waarschijnlijk gelijk’. De vrouw eindigde haar tirade met: ‘Die verse koppeltjes zouden wat vaker naar programma’s als van Matt Beisner (The Zen Dog) of Cesar Milan (Dogwhisperer) moeten kijken op de zender National Geographic en hun pup en zichzelf op tijd op puppycursus zetten, maar nee, daar vinden ze zichzelf dan te goed voor, maar je best doen is niet genoeg, ik zeg het ze: puppycursus.’
Met vriendelijke groet,
Cazzoduro
Foto’s:
(India, Ladakh, 2009)
De eerste vier foto’s zijn van Senghe, een oude hond die wij aantroffen op het erf van onze woning in Ladakh, op sterven na dood uitgehongerd. Maar na een aantal dierenartsbezoeken, goed eten en wat tijd, ziedaar, een tevreden knipogende Senghe.
Foto vijf van Bilu, als pup, waarover wij ons ook ontfermden en die wij goed verzorgd achterlieten bij een van onze vrienden in Ladakh.
Op foto zes, Senghe, Bilu, Ginger en White op de stoep/het erf voor ons huisje in Tashi Thongsmonvillage. Ginger en White waren net als Senghe en Bilu zwerfhonden.
Dan waren er nog Muis (foto 7) en Zusje (Muis en Zusje, foto 8) (zwerfkatten),
en zelfs een echte muis, zo lief (foto 9).
Onder voorbehoud van verschrijvingen, typefouten, en dies meer.