Aan tandarts Roland Envie d’Argent
Tandartsenpraktijk Voor Wie Verdient Beter
De Held van Paddewijk 2H
1053 AP Amsterdam
Amsterdam, 22 januari 2022.
Geachte heer Envie d’Argent,
De heer X die zich als klant bij uw praktijk heeft willen aanmelden, heeft contact met mij opgenomen.
In het gesprek met uw assistent over de voorwaarden om bij u patiënt te kunnen worden werd hem verteld dat hij voor een behandeling aan zijn tanden van te voren een aanbetaling moest doen en direct na de behandeling per pinautomaat het restbedrag afrekenen.
Uw assistent vertelde X dat dit komt, omdat expats soms hun geld terug willen. Wat is dit voor kul? Ten eerste waar slaat het op? Ik heb nog nooit een tandarts een dergelijk argument tegenover een Nederlander in Nederland horen verkopen. De heer X is geen expat, waarom dan met zo’n schimmig argument op de proppen komen? Ten tweede, waarom zouden expats hun geld terug willen? Is dat omdat u ze teveel in rekening bracht? Of waren zij ontevreden over de resultaten omdat u niet zo kundig bent als men van een tandarts mag verwachten en u er soms een potje van maakt. Het is maar een vraag.
Uw assistent bracht vervolgens te berde dat dit de wijk ‘De Held van Paddewijk’ is, en dat er in De Held van Paddewijk veel mensen zijn die als het er op aankomt wel eens niet over de brug komen met betalen, kortom, dat u slechte ervaringen hebt met wanbetalers. Ook dat is een kulargument. In Nederland is de financiële afwikkeling van zorgkosten goed tot zeer goed geregeld, dus wie zijn die wanbetalers, vraag ik me af? Zijn dat mensen die hun gebit voor duizenden euro’s laten verbouwen terwijl hun verzekering van deze verbouwing maar een paar honderd euro dekt? Dat is dan niet slim van ze, maar ook van u niet doortastend. Verkocht of verkoopt u aan armlastige cliënten soms behandelingen die ze nooit en te nimmer kunnen bekostigen? Dat is dan uw eigen schuld.
X ziet er altijd op toe dat de behandelingen aan zijn gebit bescheiden blijven. Hij heeft een aanvullende tandzorg verzekering (Restitutiepolis met Aanvullend Tand**), en zorgt dat de kosten aan zijn gebit binnen de perken blijven. Gezond verstand is leidend. Hij redt zich met soberheid, en de paar kiezen die hij nog heeft. Hij is dan wel woonachtig in de wijk ‘De Held van Paddewijk’, maar dat is nog niet het Wilde Westen. U moet hem geen implantaten à 2.000 euro per stuk willen aanpraten. Dat dekt de verzekering niet, en het geld ervoor heeft X niet.
U zou uw klanten alleen behandelingen aan moeten raden die maar een paar honderd euro boven het door hen verzekerde bedrag voor tandartskosten ligt. Of ze zouden aan moeten komen met een tas vol duimkruid waarvan de belasting geen weet heeft en waar ze ontzettend graag vanaf willen. Aan zulke klanten kunnen flashy cosmetische behandelingen worden aangeboden die cash aan de balie bij uw assistent betaald mogen worden. Daarvan kunt u op den duur dan iets moois kopen (speedboat, yacht, manoir) in een ver genoeg buitenland. Een land zonder veel belastingverplichtingen, onder een pseudoniem of schuilnaam uiteraard. De naam R.F. (Riche Fiacre) Cuvelier lijkt me een goede.
Bij de tandartsen waar de heer X tot nu toe patiënt was (en dat zijn er weinig, X verandert uit behoudendheid niet graag van tandarts, tijden veranderen helaas, en X voelt zich nu gedwongen om toch te verkassen) was er nooit sprake van aanbetaling vooraf, noch van betaling direct na behandeling aan de balie.
Het afrekenen ging altijd via de zorgverzekeraar (de tandarts declareert de kosten van behandeling bij de zorgverzekeraar en regelt afhandeling van openstaande bedragen via organisaties als Infomedics of Netpoint, die ‘niet-zorginhoudelijke activiteiten uit handen van zorgaanbieders nemen’. Dat is de manier.
De zorgverzekeraar van X, waarbij ik navraag deed, vertelde mij dat een tweede mogelijkheid om kosten te slechten is dat de tandarts zijn cliënt de rekening stuurt, waarna cliënt deze bij de verzekeraar declareert. Het door de verzekering vergoede bedrag van de behandeling wordt dan binnen drie dagen op de rekening van cliënt gestort die het vervolgens naar de rekening van de tandarts overmaakt, uit eigen middelen aangevuld met het niet door de verzekeraar vergoede bedrag. Ook een veel gebruikte methode.
Voor elke ingrijpende gebitsbehandeling moeten tandarts en cliënt de verschillende behandelmogelijkheden bespreken, inclusief de financiële consequenties. Cliënt moet daarbij natuurlijk inzicht hebben in zijn financiële draagkracht, en de tandarts moet informatie kunnen verstrekken over welke kosten van de behandeling door de verzekering gedekt worden, en welke niet. Nogmaals, een tandarts zou geen behandeling moeten aanraden of uitvoeren waarvan hij vermoedt dat zijn cliënt deze niet kan betalen.
X gaat al tientallen jaren minimaal halfjaarlijks naar de tandarts zonder ooit direct voor of na de behandeling te hebben afgerekend in de praktijk zelf. En dat geldt voor nog eens miljoenen anderen met hem. Bij zorgverleners, tandartsen of andere artsen dient men niet voor en direct na de behandeling met betalen te worden geconfronteerd. In ziekenhuizen en klinieken schuift men cliënten ook niet direct bij het verlaten van de consultatie- of behandelingskamer een pinapparaat onder de neus. De reden daarvoor lijkt mij evident. Zorginstellingen zijn geen supermarkten of winkels. Of bent u het daar niet mee eens? En ziet u uw handeltje toch ook als een soort winkeltje met winstoogmerk. In de tandartsen branche gaat ongekend veel geld om, dat is bekend(1). En dan bedoel ik dat er (te) veel in de zakken van tandartsen verdwijnt. Tandartsen verdienen doorgaans te veel.
Volgens uw assistent kon er met betrekking tot tijdstip en wijze van betalen geen uitzondering worden gemaakt voor X, omdat dan andere cliënten hetzelfde kunnen gaan eisen. U vreest dat nieuwe cliënten (zoals X) ook als wanbetaler uit de bus stappen. Wat is eigenlijk het profiel van de wanbetaler? Is het een notoire wanbetaler, uit principe wanbetaler? En volgens welk principe dan? Pure onwil, gierigheid, oplichtersmentaliteit of gewoon oprecht geldgebrek? In het laatste geval ligt het aan u om te doen wat nodig is, empathie en barmhartigheid tonen.
We hebben het niet over X als wanbetaler. Uit diens door mij ingeziene administratie blijkt dat X de facturen van zijn voormalige tandartsen altijd onmiddellijk heeft betaald. Uw assistent eiste van X dat hij aan zou tonen alle eerdere tandartskosten bij zijn vorige tandarts betaald te hebben. Dat is ongebruikelijk en zelfs ongepast. Hij heeft u de stukken evenwel doen toekomen. Terwijl hij dat mijns inziens helemaal niet had hoeven doen en ook niet had moeten doen. Het was nogal brutaal van u om dat van hem te eisen. Maar, ‘soit’.
Wat die vermeende wanbetalers betreft, als die er al zijn, dan zijn zij het product van uw eigen onhandigheid, zoals eerder gezegd.
Er is één categorie ‘wanbetalers’ waarover ik het reeds had, die u serieus zou moeten ontzien, namelijk die van de afdeling ‘buiten de boot gevallen’-kneuzen en gedupeerden, van deze soort moet u er zoveel mogelijk gratis behandelen. Ik stel met klem voor dat u met andere tandartsen, kaakchirurgen, orthodontisten, en tandtechnici in de buurt een pool maakt of een stichting opricht die kneuzen en gedupeerden die niet kunnen betalen helpt. Wees eens een Gutmensch.
Alle aangeslotenen bij de stichting Seigutmensch (zo kunt u de stichting noemen of anders Soisunbonhomme) zouden dan een dag of halve dag per week van hun leven aan het goede doel kunnen wijden. Met het salaris dat een tandarts gemiddeld verdient(1) is een beetje ‘verlies’ ten behoeve van de kwetsbaren geen aderlating. De winst is dat u positieve karma opbouwt.
Ik wens u geluk, ‘je vous dis merde’,
Frans de Koleire
Suivez l’Argent
info@suivezlargent.be
“Porseleinen tanden, kunststof tanden of misschien wel composiet.
Gietkunststof of toch liever een geperste prothese.
Harde basis of een weekblijvende laag in de prothese.”
J. Hogendijk
Onder voorbehoud van verschrijvingen, typefouten, en dies meer – info@tabugalerie.nl
Ik heb nog even snel gekeken wat op Zorgkaart Nederland over u gezegd wordt en was (wel/niet) verbaasd. Mocht ik al hebben getwijfeld over de juistheid van mijn schrijven aan u, dan worden die twijfels weggenomen door twee ‘waarderingen’ die ik er vond over u, die ik graag (onbewerkt) aan deze brief toevoeg:
Waarderingen op zorgkaart Nederland (zorgkaartnederland.nl)
1.
Nadat onze voormalige tandarts met pensioen is gegaan, zijn wij automatisch overgegaan naar tandarts Envie d’Argent. Deze heeft zich in een nieuwe praktijk gevestigd en heeft voor het oog veel te bieden. Kon ik dat ook maar zeggen over de hulpverlening. De praktijk is alles wat de toenmalige praktijk niet was. Bij Envie d’Argent voel ik me net een nummertje die even geld komt afgeven, bij de supermarkt wordt er nog beter met je omgegaan. De gastvrijheid en informele sfeer die er bij de toenmalige tandarts hing is volledige verdwenen, zonde! Tijdens mijn laatste controle kreeg ik te horen dat ik maar liefst 4 gaatjes diende in te vullen, ik heb in mijn hele leven maar 1 gaatje gehad en schrok dan ook van dit aantal ineens. Ik vertrouwde het niet en ben bij een andere tandarts ter controle geweest, zonder hem het verhaal te vertellen over de gaatjes. Volgens deze tandarts zag mijn gebit er goed uit maar moest 1 gaatje in de gaten worden gehouden mocht het groter worden. Nadat ik hem vertelde dat ik volgens mijn eigen tandarts 4 gaten had schrok hij zich een hoedje. Dit is dan ook genoeg reden voor mij geweest om weg te gaan bij deze tandarts. Wellicht dat hij zich in de loop der jaren goed ontwikkeld en zich dan een prima tandarts kan noemen, maar voor nu raad ik deze tandarts absoluut niet aan.
2.
Begin van de lente bij tandarts Envie d’Argent geweest nadat onze oude tandarts met pensioen was gegaan. Er was een stukje van mijn kies afgebroken. De tandarts zag als enige oplossing om de kies te trekken en een implantaat te plaatsen. Ik ben hier niet mee akkoord gegaan en vroeg of er andere mogelijkheden waren daar ik graag mijn gebit wil behouden en trekken als een laatste optie zie. Tandarts Envie d’Argent was van mening dat ik op zeer korte termijn pijn zou krijgen en dat een kroon niet zou blijven zitten. Tijdens een second opinion bij een andere tandarts bleek dat een kroon een prima oplossing was. Inmiddels bijna 4 maanden verder zit de kroon er nog steeds in en heb ik nergens last van.
Uitleg over de naam (Frans de) Koleire
Kolere, klere, kelere (Nederlands), koleire (Belgisch): Het woord is niet, zoals veel Nederlanders denken, een verbastering van de infectieziekte cholera, maar van het Franse woord colère (woede). Onze zuiderburen zeggen dan ook dat ze in een ‘Franse koleire schieten’ (woedend worden) en er ‘de koleire van krijgen’ (er woedend, chagrijnig van worden). (taalvoutjes.nl, vlaamswoordenboek.be)