Email:
Amsterdam, 15 september 2015.
Hoi Maitea,
1. Als een naief kaboutertje (wil ik) de wereld beleven.
2. Wanneer ik op andermans Linkedin pagina rondsluip voel ik dat in mijn schildklier. Alsof ik iets verbodens doe. Alsof ik ieder moment bij de nek gegrepen zal worden door de privacybeschermingspolitie.
3. Ik besta uit louter gekkigheid. (Maar ik besta.)
4. Plain, Ordinairy, Wishful Dreaming. Het uur van de Wolf. Eddy de Jongh. Van gehoord? Foto-Eddy, de negatieven van mijn vader. Fantastisch portret van een in mijn ogen buitengewoon knappe en uitzonderlijke man. Gezien. Keek je wel eens naar het Uur van de Wolf? Deze aflevering mag je niet missen. (Vergeef me mijn overmoedigheid.)
5. Ook gezien: Full Metal Jacket van Stanley Kubrick. Ik viel midden in de film terwijl ik aan het zappen was. Vrij aan het begin nog. Ik vind de meeste oorlogsfilms niks. En ben tegen beter weten in geen fan van Stanley Kubrick (Clockwork Orange… Bah, gatver, jasses). Drilfilm, film over het drillen van recruten. Hoewel ik niet van drilfilms houd, was er iets ondefinieerbaars in het spel en de dialogen waardoor ik bleef kijken en luisteren. Als door de kaas in een muizenval gebiologeerd. Pas tijdens de aftiteling werd me duidelijk dat het een Kubrick film betrof. Toen was het reeds telaat. (I’m in a world of shit, yes, but I’m alive, and not afraid. (Lucky him.)) Ik geef de film een 7+ of meer, maar wil ook weer geen figuur slaan tegenover jou, vandaar geen 8. (Lolita (1962), Dr. Stangelove (1964), heb jij er herinneringen aan?)
6. In dezelfde week ook nog gezien: Saving Private Ryan. Steven Spielberg. Met Matt Damon (Good Will Hunting (1997) en Tom Hanks (ik heb wel negen films gezien waarin hij acteert, lijstje opvraagbaar). Weer zo’n vreemde oorlogsfilm, deels over de zin van weerzin, met een sentimenteel sausje, dat tegen het einde een beetje te rijkelijk stroomt. Een peloton dat temidden van medogenloos oorlogsgekletter op zoek is naar private Ryan, om hem levend naar Amerika terug te kunnen brengen, gaat er gelijdelijk aan aan. Ryan’s drie broers zijn reeds omgekomen op het slagveld, daarom mag hij niet ook nog sneuvelen. Dat zou te erg zijn voor zijn moeder. De film eindigt met een jankende bejaarde Ryan, tranen vergietend op een militaire begraafplaats, op het witte gedenkkruis voor Captain John Miller, alias Tom Hanks. Mag ik even kotsen. Toch een interessante film. 7+, ik meen het. Steven Spielberg heeft als regisseur en producent enkele indrukwekkende films op zijn naam staan, vind ik (vergeef me mijn arrogantie): Schindler’s List en Amistad. Hij is een fenomeen, maar ik ben maar gedeeltelijk fan van zijn werk. Ik vind Catch me if you can ook nog zeer de moeite waard. Maar veel ook niet. Jaws, bijvoorbeeld, kan ik niets mee. Ik houd ook niet van science fiction- en horrorfilms.
Leuke brief, hoor, die van jou. Dank je wel. Ik had in mijn elektronische agenda een notitie gemaakt over wanneer ik weer aan de beurt was, een aantal dagen of weken geleden was het zover. Er zwerven van jou maar weinig foto’s op de digitale oceanen. Je facebookfoto is goed. Hoe jong voel je je? Het is een foto met diepte, ik bedoel dat de ruimte waarin je je bevindt het beeld diepte geeft. Ik voel mij een indringer, vragen dringen zich aan mij op: waar is de foto gemaakt, wie zijn die anderen, wat zie jij rechts van je omhoog kijkend? Gelukkig van voorbijgaande aard, dit verschijnsel. Ik hoef maar weg te kijken en het probleem doet zich bijna niet meer voor.
Ik slik dagelijks een capsule Multi A t/m z 50+ en een capsule Krachtige Visolie Omega-3. Hoezo krachtig? Goede vraag, heb ik geen antwoord op. En een klein wit pilletje, bevattende 50 mg per filmomhulde tablet. Ik lees net dat een pil met een coating een dragee genoemd wordt. Sinds enkele maanden heb ik mijzelf op rantsoen gezet van nog maar 25 mg.
Alleen Jīnōma, – wel wat meer dan een gewone raadgever, heeft gestudeerd, is beroepsmatig van verschillende gespecialiseerde instanties lid anders kan hij zijn beroep niet uitoefenen -, weet ervan, maar mijn huisarts weet nog van niets. Verder weet niemand dat ik (…) slik, behalve Améa, Nana, en jij dus. Niet verder vertellen. Behalve aan voor wie je geen geheimen kan en wil hebben.
Ik eet geen kalktabletten. Ik drink al een tijd geen melk meer. Hier een aantal voorbeelden van voedingsmiddelen met calcium:
Vis (zeebrasem, zalm, makreel, haring), zeevruchten, zeegroenten, cacao, quinoa, boekweit, witte en bruine bonen, rozijnen, ketjap, bramen, groene kool, knolselderij, koolraap, bleekselderij, mosterd, abrikozen, koolrabi, sojabonen, peren, zonnebloempitten, broccoli, olijven, Chinese kool, tahoe, radijs, groene bonen, noten, aardappel, linzen, waterkers, pijnboompitten, boerenkool, asperges, eieren, vijgen. Hou je van koken?
Ik word een beetje gek van het lezen van al die informatie over calcium en vitamine D. Aan vitamine D zal het je niet ontbreken. Last van botontkalking? En eet je te weinig mosterd? Dan is een Calcium drageetje op zijn plaats. Veel weet ik er niet van. Ik heb niets gebroken sinds mijn vijftigste, ondanks diverse ongelukken. Volgens mij heb ik geen last van botontkalking. Ik blijf eten: spinazie, vette vis, noten, groene bonen, mosterd, kaas, ketjap, rozijnen, eieren, linzen, broccoli, vijgen.
Ik eet yoghurt. Zou ook in het lijstje moeten staan? Zit ook Calcium in.
Ik ben zeer geschokt door de dood van Joost Zwagerman (echtscheiding en drie sterfgevallen in zijn nabije omgeving), zo’n leuke en bijzondere man. Alsof ook mijn leven nu (nog) minder waard is. Ondanks de nutteloosheid van mijn leven, ben ik eraan verslaafd. Aan mijzelf dus eigenlijk. Terwijl ik mezelf ook ‘haat’. Of dat dan misschien weer niet, maar ik hoor mezelf vaak roepen ‘dat ik dood moet’. Maar ik zou ook wel in plaats van mijzelf uit de weg ruimen een moord willen plegen op een ander, uit wraak. Ik vermoord in gedachte vaak een schooldirecteur die denk ik al honderd jaar ter ziele is. Ik ben net een moeras waaruit gas met de geur van zwavelverbindingen opbobbelt. Het uiteenspatten van de bubbels klinkt als hulpgeroep. Help, help, help, een bezweringsformule tegen nare gedachten.
Je weet weer alles wat van belang is aangaande mijn leven. Maar er is nog meer.
De volgende keer zou ik kunnen schrijven over de dag of het uur waarin ik achter elkaar dingen vergat. Of over de IQ test die ik op internet deed en de uitkomsten daarvan.
Over zes maanden.
Een hartelijke groet, Deus
Onder voorbehoud van verschrijvingen, typefouten, en dies meer.