Email:
Amsterdam, 2 november 2023.
Ciao cara,
Het ging goed, het gaat goed, het gaat beter en beter. De eerste week heb ik super voorzichtig gedaan, daarna langzaam wat meer gelopen, nu haal ik alweer 6.000 stappen op een goede dag, zoals tijdens drie wandelingen gisteren met Wolfie (Didi moest op de dag dat ze eigenlijk thuis werkt vroeg naar kantoor). Maar in principe doe ik twee wandelingen per dag. Binnenkort zal dat wel weer veranderen naar het schema van voorheen (ben ik bang): van 3 dagen 3 wandelingen en 4 dagen 2 wandelingen voor mij en voor Didi 4 dagen 3 wandelingen en 3 dagen 2 wandelingen. Dat wil zeggen dat we meestal twee wandelingen samen doen, – middag en avond). Op onbepaalde dagen dat Didi er de hele dag niet is neem ik haar ochtendwandeling erbij (maandag t/m vrijdag), en ga ik drie keer in een dag alleen met Wolfie de straat op.
Hieronder een fotoserie van hoe het me is vergaan vlak voor en na de operatie (het verwijderen van één of meerdere wervelbogen om ruimte te creëren voor de zenuwwortels) en de dag dat ik in het ziekenhuis lag met drie andere patiënten: een hele lieve jongen met slaapapneu (bij deze operatie wordt het verhemelte met een speciale hechttechniek iets naar boven gehaald, erg pijnlijk, het praten viel hem zwaar), uit De Koog (geboorteplaats van mijn ouders) met een Caribische moeder(!) (zoals je weet ben ik op Het Eiland (Cariben) geboren); een Schotse man, ook een lief creatuur, links op de foto, die eenzelfde soort operatie als ik onderging; en een schat van een Marokkaanse man met overgewicht en nog enkele andere lichamelijke aandoeningen (suikerziekte, bloedverdunners tegen bloedpropjes in de bloedvaten), die voor een hernia in de rug werd geopereerd maar dan met vier schroeven om de ruggengraat te verstevigen. Hij lag er al een dag langer en had veel pijn, moeite met uit bed komen, wat hem er niet van weerhield.
Het waren een paar gezellige uurtjes zo voor het slapengaan met al het bezoek, de familie van de jongen (vader, moeder, zus), de vrouw en dochter van de Marokkaanse man, en Didi, alleen de Schot had geen bezoek. En ook de volgende ochtend was het nog weer gezellig met ons vier mannen en af en toe aandacht van zorgzame zusters met pillen voor iedereen, voordat de Schot en ik naar huis gingen nog voor elf uur. Onze vriend de Marokkaan wilde het liefst blijven maar dat lukte niet, helaas voor hem.
Nadat ik met mijn verpleegster over wel of geen pijnstillende pillen meekrijgen sprak, en zij hierover met de dokter overlegde, kreeg ik bericht dat ik het zonder pillen moest stellen. Ik zou te verslavingsgevoelig zijn. Ik was al voor de operatie minder Paracetamol gaan slikken en gebruik nu helemaal geen pijnstillers meer. De operatie heeft tot gevolg dat ik geen pijn meer heb aan zowel de lage rug als mijn heup (die ik al die jaren na de heupoperatie in 2019 voelde). In 2019 werd er een foto van mijn heup gemaakt, en een MRI-scan van mijn lage rug. Daarop werd gezien dat mijn zenuwen bekneld werden tussen de wervels L3-L4 en L4-L5, maar vond de neurochirurg een operatie aan de rug nog niet nodig (2019). Ik had toen, zoals nu in de maanden voor de operatie, nog geen last van stijve benen bij het staan en lopen, maar wel brandde het al die jaren onaangenaam onder in mijn rug, van L3 tot aan mijn stuitje. Die verschillende pijnen zijn nu als bij toverslag verdwenen. Ook wondpijn heb ik nauwelijks, na twee weken. En de wond geneest goed, heel goed.
Vandaag code oranje: worden we bezocht door storm Ciarán. Storm Ciarán trekt over de Noordzee en zorgt in de Nederlandse kustprovincies voor zeer zware windstoten. Tijdens mijn wandeling met Wolfie vanmiddag zal het flink regenen.
Vertel me alles.
Amore, Deus
Op 24 oktober ontdekten we dat we een nieuwe huisgenoot hebben: de gehakkelde aurelia. Hij of zij wil overwinteren. Hij of zij is prachtig, niet? Zit al weken op de hoek van de boekenkast.De gehakkelde aurelia dankt de Nederlandstalige naam aan de grof gekartelde (gehakkelde) vleugelrand. Ook de Franse naam Robert-le-Diable (Robert de duivel) verwijst naar de grillige vleugelranden.Het tweede deel van de Nederlandse naam aurelia is afgeleid van het het Latijnse aurelia (goudkleurig). Het werd ook zonder gehakkelde als oude naam voor de soort gebruikt. Aurelia’s is ook een van de traditionele benamingen voor de onderfamilie van de Nymphalinae waartoe de gehakkelde aurelia behoort. Tegenwoordig wordt deze naam ook wel gebruikt voor de hele familie van Nymphalidae. De soortaanduiding c-album verwijst naar de witte c (album = wit) die zichtbaar is op de vleugels van de vlinder wanneer deze gesloten zijn. Ook in het Duits (C-falter) en vele andere talen wordt naar deze C verwezen. Ditzelfde geldt voor oude Nederlandse namen C-vlinder en witte C-vlinder. Ook de Engelse naam Comma verwijst naar deze witte C, maar benoemt de witte vorm als komma.
Er is een zichtbaar verschil tussen vlinders die overwinteren (de wintervorm) en die niet overwinteren (de zomervorm, de vorm die een flink deel van de zomergeneratie aanneemt). Vlinders van de zomervorm zijn lichter van kleur aan de bovenkant, hebben meer kleur op de onderkant van de vleugels en hun vleugelranden zijn minder grillig. Deze vorm wordt de forma hutchinsoni genoemd, naar de Britse Emma Sarah Hutchinson (1820-1906) die in de negentiende eeuw ontdekte dat de gehakkelde aurelia twee generaties had. Hutchinson was in haar tijd een beroemd rupsenkweker en zij kweekte de zomergeneratie van de gehakkelde aurelia voor verkoop aan verzamelaars. In de evolutie geldt de wintervorm als de oorspronkelijke vorm. De zomervorm is hiervan afgeleid door minder energie te steken in de pigmentatie en meer in de geslachtelijke ontwikkeling. De zomervorm is daardoor lichter gekleurd dan de wintervorm en blijkt daarmee minder effectieve schutkleuren te hebben met name tegen boomstammen. (Wikipedia)
Onder voorbehoud van verschrijvingen, typefouten, en dies meer.