Correspondentie instanties/bedrijven / Brieven / Teksten
Amsterdam, 28 juni 2023.
Geachte mevrouw de directrice van Galerie Kuva Puhuttu (GKP),
Vanmiddag liep ik GKP in omdat ik nodig een vinger van mijn hand moest wassen. GKP was weliswaar niet het eerste bedrijf waar ik langs kwam nadat ik mijn hand licht met hondenpoep bevuild had bij het oprapen van de ontlasting van mijn ‘lieve’ viervoeter, maar was wel de eerste waar ik op sympathie meende te kunnen rekenen. Daarom koos ik voor GKP. Nadat ik mijn hand had gewassen in het open washokje, met de lekkere zeep die u heeft staan, werd ik benaderd door een medewerker of vrijwilligster en voelde mij plots op botte manier bejegend.
| Daardoor kwam er een vrijwel onzichtbaar kleine hoeveelheid fecaliën van mijn hond op mijn vinger, en voelde ik de noodzaak om snel mijn hand te wassen, ik neem aan dat u dat begrijpt. |
Mijn vriendin die buiten op mij wachtte met Poetsh (zo heet onze hond, ook wel als Poetsj of Poetch geschreven) was verbijsterd. ‘Wat stond de vrouw spastisch te doen met die afwaskwast?’, vroeg ze. Dat was me niet eens opgevallen, ik had wel gezien dat ze de kwast had vastgepakt en dat ze draaibewegingen maakte met de kwast in de gootsteen waarbij het leek alsof ze die wilde schoonmaken maar tevens de gootsteen niet durfde aanraken. Maar ik was afgeleid door het gevloek uit haar mond en de belediging die zij uitsprak. U begrijpt dat ik de benen nam, ik voelde me in een hoek gedreven, met tien vrouwen die zich tegen me konden keren. Ik besloot om u via de mail op de hoogte te brengen van mijn bedenkingen.
Nagedachte. Ik vraag me af of de vrouw echt fobisch is van hondenpoep. Niet dat ik hondenpoep nou zo geweldig vind, integendeel. Ik zie met lede ogen aan dat mijn hond in het openbaar poept en plast. Ik heb geprobeerd om hem op de wc zijn behoefte te laten doen, maar dat vertikt hij domweg. Hij lijkt te denken: ‘Ik poep en plas lekker op straat, en jullie baasjes ruimen de poep maar op, als straf omdat ik in de stad moet wonen en niet buiten op het vrije platteland en ik altijd aangelijnd ben, en niet mag plassen waar ik maar wil, en niet alles mag opeten wat ik tegenkom aan oud brood, resten pizza, of wat mensen ook aan fastfood overal achterlaten.
Hondenpoep is niet gezond, dat weet ik, maar is mensenpoep dat wel? Ik hoop dat de vrouw waarvan sprake is enkel en alleen bang is van hondenpoep en niet aan poepfobie lijdt met betrekking tot haar eigen uitgescheiden afvalstoffen. Want dat is poep: niets anders dan uit de darmen uitgescheiden afvalstoffen van mens of dier.
Met vriendelijke groet,
Mennem ‘O’.
PS. Mijn vriendin en ik en onze hond waren nog niet zolang geleden in Galerie Kuva Puhuttu. Daar onderhielden wij ons in de expositieruimte kort met u. Het was een interessant en prettig gesprek. Toevallig genoeg hadden we het toen ook over de kunstenaar Pierro Manzoni. U bent als ik het me goed herinner sinds niet lang de nieuwe directeur. Misschien herinnert u zich ons nog.
PPS. Toen ik mijn hond uitlegde hoe het zat met Manzoni, fluisterde hij: “Weet je wat? We gaan dat ook doen. Tijdens de volgende wandeling bewaar je alle poepzakjes met mijn poep, dat zijn er twee of drie, en daar plak je dan een sticker met ‘De Kak van Poetsch’ op en die geef je aan GKP, dan mogen ze die verkopen. Dan delen we de winst. Wat dacht je?”
* De private hygiene omvat het voorkomen van ziekten en andere gezondheidsschade met daarbij het positief bevorderen van de gezondheid.
Vergelijkbare instelling Galerie Beeldend Gesproken.
Onder voorbehoud van verschrijvingen, typefouten, en dies meer – info@tabugalerie.nl